یک قدیس هندو که برای حمام گرفتن در رود گنگ آمده بود اعضاء خانواده ای را دید که در کنار رود با خشم بر سر هم فریاد می زدند. او رو کرد به شاگردانش و لبخند زد.

پرسید چرا مردم با خشم بر سر هم فریاد می زنند؟

شاگردان برای مدتی فکر کردند، یکی از آنها گفت: چون ما آرامش خود را از دست می دهیم فریاد میزنیم.

قدیس پرسید چرا شما باید فریاد بزنید وقتی که شخص دیگر درست کنار شما قرار دارد؟ شما میتوانید آنچه را که لازم است به شکلی ملایم به او بگویید.

شاگردان جوابهای دیگری دادند ولی هیچکدام شاگردان دیگر را قانع نکرد.

درنهایت قدیس گفت: وقتی دو نفر از هم خشمگین هستند دلهای آنها از هم بسیار دور است. برای پر کردن این فاصله آنها باید فریاد بزنند تا بتوانند صدای یکدیگر را بشنوند. هرچه عصبانی تر باشند باید قوی تر فریاد بزنند تا صدای هم را بشنوند تا آن فاصله ی زیاد را پر کند.

چه اتفاقی می افتد وقتی دو نفر عاشق هم می شوند؟ آنها بر سر هم فریاد نمی زنند بلکه به آرامی با هم صحبت می کنند زیرا دلهای آنها بسیار به هم نزدیک است. فاصله ای میان آنها وجود ندارد یا بسیار ناچیز است.

قدیس ادامه داد وقتی آنها بیشتر به هم عشق بورزند چه اتفاقی می افتد؟ آنها سخن نمی گویند، فقط نجوا میکنند و آنها حتی در عشقشان به هم نزدیک تر میشوند. در نهایت آنها حتی به نجوا نیاز ندارند، آنها فقط به هم نگاه میکنند و این همه اش است. وقتی دونفر عاشق هم هستند اینگونه به هم نزدیک هستند.

او به شاگردانش نگاه کرد و گفت: پس وقتی مشاجره میکنید نگذارید دلهایتان دور شوند، کلامی نگویید که شما را از هم دورتر کند درغیر اینصورت روزی خواهد رسید که فاصله بسیار دور خواهد بود بطوریکه دیگر راهی برای بازگشت پیدا نخواهید کرد.